#wijvenweek: Guilty pleasures en kleine kantjes.

Goh, waar zal ik beginnen? Hier kan ik genoeg over schrijven, maar ik zal het beperkt houden.

Kleine kantjes:

'Een bureau is gewoon een grote vuilbak met schuiven.' Deze uitspraak hoorde ik vandaag op het werk en ik moest meteen denken aan het thema van vandaag. Want op mijn bureau ligt vol, maar dan ook echt vol met gerief allerhande. En als er echt niets bij past beginnen die stapels zich uit te breiden naar de eettafel. Het lief kan zich daar nogal aan ergeren, een aantal maanden geleden was hij het beu en had hij al mijn spullen die in de woonkamer lagen in 2 grote zakken gestoken en in de slaapkamer gedumpt. Wel...in alle eerlijkheid: die zakken staan er nog altijd. Do I need to say more?

Op tijd komen is nog zo iets waar ik niet goed in ben. 10 min is zowat de standaard, dus als je ooit met me afspreek, hou daar dan rekening mee :). Het lief heeft trouwens hetzelfde probleem, dus dat scheelt al een hoop frustraties. Ik doe echt mijn best, maar toch blijft het heel erg moeilijk om op tijd te komen. Laten we er nog maar een quote tegenaan smijten: 'The stripes on a tiger are hard to change'.

Guilty pleasures:

Ik hou van eten. En ik hou vooral van vullingen, er zijn zo een aantal zoetigheden die in een bepaalde volgorde gegeten moeten worden, zodat ik ten volle van de vulling kan genieten. Een kleine opsomming:

Negerinnentetten (mellowcakes): eerst de chocolade, dan het koekske en pas als er niets meer rondhangt wordt die heerlijke witte vulling volledig in mijn mond gestoken zodat ie heerlijk kan smelten op de tong.

Pims koekjes: idem als hierboven, eerst de chocolade, dan het cakeje en dan slurp ik dat sinaasflapke op.

Pralines met amandelpraliné zijn mijn favoriet, ook daar wordt eerst alles rond de vulling weggeknabbeld om dan aan de praliné te beginnen (ze zouden dat in grote potten moeten verkopen zoals speculoospasta, ik zou sowieso een voorraad hebben)

En dan nog ene die waarschijnlijk heel herkenbaar is voor velen: 

Princekoeken (liefst met vanille). De twee koekjes worden heel voorzichtig van elkaar gehaald zodat de vanille op 1 koekje hangt. Als dit niet zo is, is het al om zeep. Dan wordt dit met de voortanden van het koekje geschraapt. Het koekje moet ik dan eigenlijk al niet meer hebben, maar dat wordt dan toch (met tegenzin) opgegeten. Het lief eet ze op exact dezelfde manier, dat moet een grappig zicht zijn om ons hier samen te zien schrapen aan ons koekske.

Ja jongens (of beter 'wijven'), Volgens mij gaan jullie na deze week een heel vreemd beeld van me hebben. Als wijvenweek volgend jaar terugkomt, kan het thema dan aub 'maskers terug op' zijn? Kwestie van de reputatie terug omhoog te krijgen :)